Co to jest brylant? Czy każdy brylant jest diamentem? Jakie są szlify diamentów? Czym się różnią diamenty?  Na te i inne pytania znajdą Państwo odpowiedź w poniższym poradniku.

Diament jest bardzo rzadkim minerałem składającym się z czystego węgla. Diamenty pojawiły się wiele milionów lat temu, lecz wydobywane są od kilku tysięcy lat. Wydobywane są  m.in. w Indiach, Rosji, Australii, Afryce Południowej, Demokratycznej Republice Konga, Brazylii. Obecnie wiek najstarszych diamentów z Australii szacuje się na ok. 3 – 4,25 mld lat.

Według obecnie dostępnej wiedzy powszechnie uważa się, że diamenty powstają we wnętrzu Ziemi. Panujące tam wysokie ciśnienie i temperatura pozwalają na tworzenie się diamentów, a na powierzchnię wydostają się podczas erupcji wulkanów.

Nazwa „diament” pochodzi z języka staro greckiego – adamas (łac. diamentum) i oznacza „niezniszczalny”. Nazwa ta nie jest przypadkowa, i nawiązuje do jego twardości. Diament jest obecnie najtwardszą znaną substancją występującą naturalnie w przyrodzie.

W skali Mohsa twardość diamentu wynosi 10 – czyli najwyższy wynik w skali. Ciekawostką jest to, że nie każdy diament ma twardość dokładnie 10 w skali Mohsa. Niektóre mają nie wiele poniżej 10, a niektóre powyżej 10 punktów. Co to oznacza w praktyce? Niektóre naturalne diamenty są twardsze od innych, i prawdziwy naturalny diament można porysować tylko innym diamentem – który jest twardszy. Z tego powodu nie powinno się przechowywać gotowych oszlifowanych diamentów w jednym worku jak na filmach. Mogą one porysować się od siebie, co wpłynie na ich wartość.

Inne właściwości diamentów to odporność wysoką temperaturę nawet do 3500C oraz dobra przewodność cieplna. Odporność chemiczna na działanie kwasów i zasad. Niestety mimo swojej twardości diamenty są względnie kruche.

Kruchość diamentów jest przeszkodą w jubilerstwie, gdzie podczas oprawy kamieni w biżuterii zawsze istnieje ryzyko ich ukruszenia.

Najprościej mówiąc – każdy brylant jest diamentem. Nie każdy diament jest brylantem – podobnie jak kwadrat i prostokąt. Każdy kwadrat jest prostokątem, nie każdy prostokąt jest kwadratem.

Brylantem nazywamy diament o szlifie brylantowym. Diamenty mogą zostać wyszlifowane w różny sposób, jednak najczęściej w biżuterii możemy spotkać je w szlifie brylantowym – stąd nazwa potoczna „brylant”.

Najpopularniejszym szlifem diamentów jest szlif brylantowy. Szlif brylantowy nie jest przypadkowy i nie wynika tylko z estetyki lub praktyczności. Na przestrzeni wieków zmieniał się – stąd można spotkać brylanty w „starym szlifie” i obecnie dostępne w „nowym szlifie”.

Szlif brylantowy służy osiągnięciu możliwie najlepszemu efektowi optycznemu i jego początki sięgają XII wieku, gdzie wówczas był nazywany „szpiczastym kamieniem”. Dopiero w ok. XV wieku zyskał 18 faset dzięki zastosowaniu tarcz szlifierskich.

Obecnie za brylant uznaje się diament, który posiada co najmniej 56 + 1 faset i okrągłą rondystę. W górnej części znajdują się 32 fasety i tafla w górnej części oraz 24 fasety w dolnej części plus kolet (jeśli jest).

Szlif brylantowy ma powodować tzw. brylancję kamienia – czyli zjawisko świetlne powodujące „iskrzenie się” w nim odbić światła.

Oprócz szlifu brylantowego diamenty mogą mieć formę szlifu fantazyjnego. Do grupy szlifów fantazyjnych zaliczamy wszystkie diamenty, które nie zostały wyszlifowane na kształt okrągły. Niektóre z tych szlifów to:

• princess
• markiza
• bagiet
• owal
• łezka
• serce
• szmaragdowy prostokątny
• szmaragdowy kwadratowy
• radiant
• trillion
• cushion

Zdjęcie poglądowe  – podział brylantu na górną część (korona), środkową – rondysta oraz dolną część (pawilon)

Współczesny szlif brylantowy opracowano około 1910r. Został on opracowany na podstawie „szlifu starszego” z XIX w. Współczesny szlif brylantowy cechuje się:

• Taflą w górnej części (korona)
• Co najmniej 32 fasetkami w górnej części (korona)
• Okrągłą rondystą
• Co najmniej 24 fasetkami w dolnej części (pawilon)
• Koletem – czyli szpicem w dolnej części (w niektórych przypadkach kolet może być ścięty – najczęściej w starych kamieniach)

Zdjęcie poglądowe  – oznaczenie faset w szlifie brylantowym.

W szlifie brylantowym możemy bardziej szczegółowo opisać ilość i rodzaje faset:

• 1 x Tafla
• 8 x Faseta tafli
• 8x Faseta główna korony
• 16 x Faseta rondysty korony
• 8 x Faseta główna pawilonu
• 16 x Faset rondysty pawilonu
• 1 x Kolet

Efekt „iskrzenia się” brylantów polega na tym, że promienie świetlne załamują się na tafli (na górze) kamienia i wnikają głąb – gdzie zostają odbite od dolnej części kamienia (tzw. pawilon) który działa jak zwierciadło. Następnie wracają one do czoła kamienia i podlegają kolejnym załamaniom. Obracając kamień możemy zobaczyć efekt wielobarwnych migotliwych refleksów. Istotne jest to, że im szlif kamienia jest bardziej precyzyjny – tym lepszy i intensywniejszy efekt będziemy mogli zaobserwować.

1.  Diament to minerał – najtwardszy naturalnie występujący w przyrodzie. Mimo swojej twardości jest dość kruchy.
2.  Brylant to diament, który został wyszlifowany na szlif brylantowy
3.  Szlif brylantowy nadaje diamentowi wyjątkowy efekt iskrzenia się
4.  Współczesny szlif brylantowy składa się z: tafli, 32 fasetek w górnej części, rondysty, 24 fasetek w dolnej części oraz koletu.
5.  Diament może zostać wyszlifowany na szlif brylantowy lub szlif fantazyjny
6.  Fantazyjne szlify diamentu to m.in. : serce, princess, bagiete, łezka, owalny, cushion.